Ζωή μισή. Ύστερα γέμισαν τα νοσοκομεία (Του Κώστα Δ. Μπλιάτκα στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Κυριακής)

«Οι κυβερνήσεις με μία μέση λύση αγόρασαν χρόνο, αλλά τελικά όπως αποδείχθηκε τα ημίμετρα απλώς κόβουν σιγά σιγά το οξυγόνο στην οικονομία χωρίς να αποτρέπουν την διάδοση του ιού.

Από την άλλη το lockdown θέλει ταυτοχρόνως προδιαγραφές, αποθέματα για αποζημιώσεις, οικονομική ανακούφιση των ασθενέστερων και

στήριξη των επιχειρήσεων. Είναι εφικτό αυτό; «

«Αυτό το «στερνή μου γνώση» υπογραμμίζεται αφοπλιστικά στην έκκληση που έκανε η Άγκελα Μερκελ προς τους ηγέτες της ΕΕ κατά τη διάρκεια της τηλεδιάσκεψης της Συνόδου Κορυφής : «Να πάμε άμεσα σε lockdown, δεν υπάρχει άλλος δρόμος».

Η ίδια φέρεται να είπε: «θα έπρεπε να το έχουμε κάνει νωρίτερα», αλλά οι κουρασμένοι πολίτες δεν το δέχονταν. Ύστερα γέμισαν τα νοσοκομεία.... «

Τι άλλο θα μας βρει; Μας τρομάζουν τα νέα μέτρα; Πάντως εφαρμόζονται και στις καλύτερες οικογένειες.

Οι ηγέτες της Ευρώπης αποφάσισαν πια να «δράσουν επειγόντως».

Οι ΗΠΑ πλησιάζουν 9 εκατομμύρια κρούσματα.

Η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προειδοποιεί πως τα νοσοκομεία της ΕΕ «κινδυνεύουν να αποδιοργανωθούν» από τον κορωνοϊό

Τον Μάρτιο με στωικότητα έλεγα «δεν είναι Άνοιξη φέτος αυτή»...

Και σκεφτόμουν πως χρειάζεται υπομονή και ψυχραιμία. Πόσο πια θα κρατήσει όλο αυτό;

Ύστερα κύλησε ο καιρός κι η ιστορία . Πάει και το Πάσχα, πάει η Πρωτομαγιά, πάει και η παρέα το καλοκαίρι, πάει και το Δεκαπενταύγουστο , πάει η ΔΕΘ όπως την ξέραμε, πάει και η παρέλαση .

Οι μήνες πλέον τρέχουν χύμα αν δεν τόχουμε καταλάβει . Δυστυχώς έρχονται και φεύγουν χωρίς τα ξεχωριστά γεγονότα, τους σταθμούς, τα έθιμα, τις γιορτές, τους θεσμούς, τις παρέες με την ιστορία τους. Χωρίς τον άνθρωπο δίπλα σου όπως τον ήξερες με τα όλα του, τις εκπλήξεις και τις συναρπαστικές στιγμές που σου προσφέρει η συντροφιά του σε συνευρέσεις, πάρτυ και εκδρομές. Είμαι από αυτούς που δεν αποχωρίζονται τη μάσκα αλλά και που τη μίσησα πια...

Για να έρθει τελικά τι; Ξανά η καραντίνα, έστω και σε λάϊτ βεσιόν .Στη Γαλλία ο εγκλεισμός είναι χειρότερος.

Αυτές οι πολλές ώρες στο σπίτι , η μουσική-που την αγαπώ πολύ και δεν θα με κάνει ο εγκλεισμός να τη βαρεθώ- το διάβασμα, τα ματς στην τηλεόραση , που προσωπικά δεν μπορώ να τα χαρώ χωρίς φιλάθλους στις εξέδρες.

Το άλλο πάλι; Ολυμπιακοί Αγώνες χωρίς θεατές; Τρελό!

Βέβαια οι Ιάπωνες είναι ικανοί για την έκπληξη αφού μέχρι στιγμής τα καταφέρνουν με την πανδημία εκεί που οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος τους. Στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός τους διαβεβαιώνει πως όλα θα πάνε καλά, και σε λιγότερο από εννιά μήνες στην τελετή έναρξης στο Τόκιο, αυτά που τραβά ο πλανήτης θα έχουν φύγει.

Και οι ίδιοι όμως δεν είναι σίγουροι πως οι Αγώνες θα γίνουν με κόσμο στις εξέδρες. Αν η απουσία καταστεί αναπόφευκτη, θα χαθούν πολλά δισεκατομμύρια. Αλλά και η ματαίωσή τους, ίσως αποδειχθεί μεγαλύτερη καταστροφή.

Το τι θα γίνει όμως με τους Ολυμπιακούς στο Τόκιο, συνοψίζει κατά κάποιον τρόπο την παράνοια της εποχής του κορωνοϊού. Η ανάγκη, η ευρηματικότητα και το παραδοσιακό τους πείσμα για εξεύρεση λύσεων είναι η νέα καθημερινότητα. Μήπως , άλλωστε, δεν είναι οι Ιάπωνες αυτοί που εφηύραν το workation; Αν δεν το έχετε ακούσει , είναι ένα νέο , εναλλακτικό πρότυπο εργασίας που σε γλιτώνει από τη μονοτονία και την πιθανή κατάθλιψη που σου ...εξασφαλίζει η εργασία στο σπίτι.

Επιστρατεύονται» μέχρι και τα εθνικά πάρκα σε ολόκληρη τη χώρα, που έχουν προσθέσει σημεία πρόσβασης WiFi , τα οποία προσαρμόζονται για να προσελκύσουν τους υπαλλήλους γραφείων πίσω στη φύση.

Ας γυρίσουμε όμως στα δικά μας.

Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι ο δυσκολότερος των τελευταίων δεκαετιών. Οι παλιοί κάνουν την εξής παρατήρηση. Στη δεκαετία το ‘80, με το AIDS το ένστικτο της αυτοσυντήρησης ερχόταν κόντρα σ´ αυτό της αναπαραγωγής, στο σεξουαλικό. Σήμερα με τον κορωνοϊό, η ανάγκη για διατήρηση του πολυτιμότερου αγαθού που είναι η υγεία συγκρούεται με την ανάγκη για οικονομική ασφάλεια. Το «πάνω απ όλα υγεία» απέναντι στο “It’s the economy stupid”. Τι να κάνουμε λοιπόν; Και τι να κάνει και μια κυβέρνηση;

Και στις πιο ισχυρές και αναπτυγμένες χώρες, όταν οι κυβερνήτες δοκίμασαν να κρατήσουν ανοιχτή την οικονομία , είδαν τους αριθμούς των κρουσμάτων και των θανάτων να αυξάνεται δραματικά και τους τίτλους στα ΜΜΕ να καταγγέλλουν την άφρονα πολιτική τους. Φίλος γιατρός έγραψε πως δεν έχουμε αντιληφθεί το πόσο τραγική είναι διάχυση της διάδοσης του ιού από τις ηλικίες που δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας στους μεγαλύτερους. Τα παραδείγματα των μαζικών θανάτων στα γηροκομεία θα έπρεπε να αποτελούν το απόλυτο μάθημα για το τι μας περιμένει

Τίποτα με τον covid-19, έναν από τους φονικότερους ιούς στην ιστορία της ιατρικης , δεν είναι απλό. Αντιθέτως τα πάντα είναι πολύπλοκα. Οι κυβερνήσεις προσπαθούν να βρουν μία μέση λύση αγοράζοντας χρόνο, αλλά σιγά σιγά φαίνεται πως το κόστος του να μην γίνει τίποτα είναι μεγαλύτερο από ένα καθολικό lockdown. Τα ημίμετρα απλά κόβουν αργά το οξυγόνο στην οικονομία χωρίς να αποτρέπουν την διάδοση του ιού.

Από την άλλη το lockdown θέλει ταυτοχρόνως πρόγραμμα, προδιαγραφές, αποθέματα για αποζημιώσεις, οικονομική ανακούφιση των ασθενέστερων και

στήριξη των επιχειρήσεων. Πράγμα αδύνατον να συμβεί καλύπτοντας τους πάντες.

Ίσως αυτό το «στερνή μου γνώση» να υπογραμμίζεται αφοπλιστικά με την έκκληση που έκανε η Άγκελα Μερκελ προς τους ηγέτες της ΕΕ κατά τη διάρκεια της τηλεδιάσκεψης της Συνόδου Κορυφής : «Να πάμε άμεσα σε lockdown, δεν υπάρχει άλλος δρόμος».

Η ίδια φέρεται να είπε πως αυτό «θα έπρεπε να το έχουμε κάνει νωρίτερα», αλλά οι κουρασμένοι πολίτες δεν το δέχονταν. Ύστερα γέμισαν τα νοσοκομεία και άλλαξαν οι διαθέσεις