'Θέλω να ζήσω αληθινά'

Της κ. Ευθυμούλας Μπαμπάτση - Τζερεφού. Εντυπη έκδοση Φωνη Ναούσης 9/5/2020

Πολλές φορές νομίζουμε πως στη ζωή μας όλα είναι δεδομένα! Αυτό είναι καθαρή ψευδαίσθηση! Γιατί η ίδια η ζωή τα ανατρέπει και μας αποδεικνύει πως τίποτα δεν μας ανήκει. Για να γίνει κάτι δικό μας πρέπει να αγωνισθούμε για να το κατακτήσουμε. Και πάλι αμφισβητούμενο είναι!

Στα δύσκολα η μάνα μου μας έλεγε: «Να μην σας βρει το ταξιράτι. Αμα σας βρει θα χορέψετε όπως χτυπάει το νταούλι. Μόνο τα βήματα να είναι δικά σας». Παρασκευή βράδυ 13 Μαρτίου 2020 όταν κάτω από το σπίτι μου άκουγα να μαζεύονται βιαστικά τα τραπεζοκαθίσματα από τα καφέ, σοκαρίστηκα.

Ξημέρωσε Σάββατο πρωί και αντίκρισα μια άλλη πόλη. Κλειστά μαγαζιά, ελάχιστοι άνθρωποι στο δρόμο, μια βιαστική καλημέρα χωρίς χαμόγελα, χωρίς αγκαλιές, χωρίς φιλιά. Ολα από μακριά. Απόσταση και παγωμάρα. Ποιός το περίμενε αυτό! Από στιγμή σε στιγμή άλλαζε η ζωή στη γη! Ωρα μηδέν για όλη την ανθρωπότητα. Φόβος για τη ζωή μας.

Βρεθήκαμε φυλακισμένοι στα ίδια μας τα σπίτια. Το μόνο ελεύθερο ήταν το μυαλό μας. Αρχισαν οι σκέψεις, οι τύψεις και οι ενοχές. Τόσα χρόνια δεν μας ένοιαζαν οι πεινασμένες ψυχές ανά τον κόσμο. Δεν μας ένοιαζαν οι μετανάστες που θαλασσοπνίγονταν. Δεν μας ένοιαζαν οι αμέτρητοι σκοτωμένοι στη Συρία. Δεν μας άγγιζαν τα πυρηνικά. Δεν μας αφορούσαν όλα αυτά γιατί ήταν μακριά από εμάς. Και όμως ο καρκίνος κάθε μέρα χτυπάει την πόρτα μας για να μας ταρακουνήσει και εμείς «πέρα βρέχει».

Σαν κοινωνία εννοώ δεν κάνουμε τίποτα για να προστατέψουμε το περιβάλλον. Καταστρέφουμε τα δάση μας που είναι πηγή ζωής, τις θάλασσές μας και τον αέρα που αναπνέουμε.

Το μόνο που συντηρούμε είναι το «φαίνεσθαι». Χωρίς ουσιαστικά κριτήρια εντυπωσιάζει αυτός που φαίνεται πιο πλούσιος και πιο πετυχημένος. Κυκλοφορεί με πανάκριβο αυτοκίνητο και ζει σε ένα πελώριο και χλιδάτο σπίτι σχεδόν ολομόναχος. Τώρα μέσα σε αυτό ψάχνει καταφύγιο για να σωθεί και πάλι δεν τα καταφέρνει. Ουσία έχει η σωτηρία της ψυχής!

Οποιος σε αυτό το διάστημα έκανε και ένα μόνο άτομο να χαμογελάσει και να αισθανθεί για λίγο ευτυχισμένος σημαίνει πως πήρε το μάθημά του. Σημασία έχει η ανθρωπιά, η καλοσύνη και η αλληλεγγύη. Δεν είναι καρποφόρες οι ανούσιες αντιπαραθέσεις για λόγους παράλογης ισχύος. Εχουμε υποχρέωση να διεκδικούμε αυτά που δικαιούμαστε πάντα όμως με σοβαρότητα και δικαιοσύνη στον κατάλληλο τόπο και χρόνο!

Ο κάθε πολίτης μιας κοινότητας, είναι γνωστό πως έχει δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις. Εχει δικαίωμα στην προστασία της ζωής του και έχει υποχρέωση να προστατεύει τη ζωή του συνανθρώπου του. Αυτές τις ημέρες νομίζω πως όλα αυτά τα καταφέραμε!

Η μνήμη όμως παίζει σημαντικό ρόλο σε ένα τόπο. Για να αισθάνονται οι πολίτες καταξιωμένοι και ασφαλείς, η πολιτεία δεν πρέπει να ξεχάσει το ρόλο που ανέλαβε.

Να προστατέψει εδώ και τώρα τις ταλαιπωρημένες επιχειρήσεις, τους ανέργους, τους άστεγους, τους αδικημένους καλλιτέχνες, κυρίως όμως αυτούς που ακόμα και σήμερα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πολέμου.

Τους ήρωες όπως η ίδια τους αποκάλεσε: Για να ζήσω αληθινά θέλω ψωμί-υγεία-παιδεία- δικαιοσύνη και ελευθερία!