Στην αναγέννηση του δημοτικού μας τραγουδιού

Τετάρτη 2 Μαΐου 2018 11:03
Στην αναγέννηση  του δημοτικού μας τραγουδιού

Ποτέ κανένας δεν μπορεί να μεταφέρει σε κάποιον άλλον τα συναισθήματα που δημιουργούνται στην ψυχή του, την ώρα που παρακολουθεί μια παράσταση εξαιρετική αν δεν είναι θεατής ο ίδιος. Αυτό που αισθανθήκαμε το Σάββατο βράδυ με τον Παναγιώτη Παπαδόπουλο και το μουσικό σύνολο «αντιστίξεις» δεν ήταν γέννα ήταν αναγέννηση. Αναγεννήθηκαν τα δημοτικά μας τραγούδια μ΄έναν τρόπο απόλυτα σεβαστικό στην πρωτογενή τους μορφή. Δεν άλλαξε ο ρυθμός απλά εμπλουτίστηκε με πολλά μουσικά όργανα και οι στίχοι ακούστηκαν τόσο πιό όμορφοι που σίγουρα με τον τρόπο αυτό σιγά σιγά θα τα τραγουδάει η νεολαία μας και που αυτό είναι το ζητούμενο. Τραγούδια με νοήματα, με έρωτα, με αποχωρισμό, με χαρά, με λύπη, με ζωή, με θάνατο. Ιστορία ολόκληρη η κάθε λέξη και συγχρόνως διδαχή της Ναουσαίικης ντοπιολαλιάς. Ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος είναι σπουδαίος μουσικός. Προσωπικά δεν έχω γνώσεις μουσικής, τον κρίνω όμως από τα «τσιμουργιάσματα» της ψυχής μου. Σε όλα αυτά τα γνωστά μας ακούσματα έβαλε μουσικές εισαγωγές που σκιαγραφούσαν το περιεχόμενό τους. Οταν αργότερα μίλησα μαζί του, μου είπε πως προσπάθησε να αναδείξει το μεγάλο μουσικό πλούτο που κρύβεται μέσα στο ναουσαιϊκο δημοτικό μας τραγούδι. Την ώρα της Μακρυνίτσας ζούσαμε την απόλυτη μοναξιά της ανθρώπινης ύπαρξης. Του «να ζει κανείς ή να μη ζει» και τελικά ο θάνατος μέσα στα παγωμένα νερά της Αράπιτσας να προσδοκάται ως λύτρωση τους και ως ελευθερία τους!!! Δεν μας ενδιαφέρει πια αν στο τραγούδι είναι το ένα «μήλο» ή το «ένα μιλώ», σημασία έχει πως με την καταπληκτική φωνή της, η Μαρία Πέτκου τραγουδώντας, θρηνούσε το χαμό των γυναικών της Νάουσας και δίπλα της, ο Τρύφων Μπάϊτσης, ένα λεβεντόπαιδο της Νάουσας με τη χαρακτηριστική Ναουσαίικη χροιά της φωνής του, απήγγειλε «Τον Μίλη τον περήφανο». Κοντά του, υπέροχες φωνές, ο Κωνσταντίνος Μίσκος από το Ριζάρι Εδεσσας και η Μαρία Σταματίου από τη Θεσσαλονίκη. Αν υπάρχει περίπτωση οι ψυχές των παλιών Ναουσαίων ν΄ακούν από ψηλά τα τραγούδια που αυτοί τα δημιούργησαν και τα τραγούδησαν, σίγουρα θα είναι πολύ περήφανοι με τον τρόπο που ξαναμπαίνουν στη ζωή μας. Τις μουσικές αυτές τις θέλουμε στα σπίτια μας, στα γλέντια μας. Με τον τρόπο αυτό θα διαδώσουμε το γνήσιο δημοτικό μας τραγούδι. Θα ήθελα και εγώ την εγγονή μου να την ακούω να τραγουδάει στον Καναδά, στην άλλη γιαγιά της τη «Σωτηρώ» και τον εγγονό μου που θα έρθει, το «Πέντε μήνες γκιζιρνούσα μες το γκιουλ μπαξέ, για να βρω καλή γυναίκα να την παντριφτώ». Αυτά τα τραγούδια είναι μαθήματα ζωής. Θερμά συγχαρητήρια για την εξαιρετική προβολή της παράστασης στον Πέτρο Στοΐδη όπως επίσης για τη συμμετοχή τους στο Θεόδωρο Δόδη, στη Λιάνα Σαμαρά και στον Τάκη Μπάϊτση.