Παρουσίαση αύριο του βιβλίου 'Το Woodstock και ο Μύθος του' των Κ. Μπλιάτκα και Στεφ. Σακελλαρίδη

O Δήμος Νάουσας και οι εκδόσεις Επίκεντρο, διοργανώνουν αύριο Κυριακή στις 11.30 π.μ, στoν Πολυχώρο πολιτισμού “Χρήστος Λαναράς” (αίθουσα Βέτλανς) παρουσίαση του βιβλίου των Κώστα Δ. Μπλιάτκα και Στέφανου Σακελλαρίδη «Το Woodstock και ο Μύθος του».

Για το βιβλίο θα μιλήσουν :

• Γεδεών Βούλης, μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος,

• Νίκος Θεοδωράκης, μουσικός, παραγωγός ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών,

• Ρένα Κύρκα, μαθηματικός, συμμαθήτρια των συγγραφέων,

• Χριστίνα Ρούσσου, συγγραφέας,

•και ο Στέφανος Σακελλαρίδης, Δρ Χημικός Μηχανικός.

Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Κώστας Μπλιάτκας, συγγραφέας, δημοσιογράφος. Στην εκδήλωση θα προβληθεί σύντομο σχετικό φιλμ και θα παίξουν ζωντανά ποπ – ροκ κομμάτια της εποχής του θρυλικού φεστιβάλ ο Peter Grampp (συνθέτης, κιθαρίστας, τραγουδιστής) και ο Αντώνης Σάκο (συνθεσάϊζερ).

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Τον Αύγουστο του 1969, 400.000 νέοι άνθρωποι μαζεύτηκαν σε ένα λασπωμένο χωράφι στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, σ’ ένα φεστιβάλ για την Ειρήνη, την Αγάπη και τη Μουσική, που άλλαξε την πορεία του ροκ και έμεινε μέχρι τις μέρες μας ανεξίτηλο σύμβολο του ιδεαλισμού της δεκαετίας του εξήντα. Οι Σαντάνα, η Τζάνις Τζόπλιν, ο Τζίμι Χέντριξ, η Τζόαν Μπαέζ, o Τζο Κόκερ, ο Ρίτσι Χέιβενς και πολλοί άλλοι ήταν οι πρωταγωνιστές αυτής της απογείωσης. Πώς μπορείς όμως να κατανοήσεις και να εξηγήσεις τον μύθο του Γούντστοκ, όταν δεν ήσουν εκεί; Σε αυτό το ερώτημα προσπαθούν να δώσουν απάντηση οι συγγραφείς αυτού του βιβλίου, παιδιά ακόμα το 1969, αλλά ήδη γεμάτοι περιέργεια για τους καινούργιους ήχους και τρόπους ζωής που έρχονταν από την Ευρώπη και την Αμερική. Παράλληλα με τη σύνδεση που επιδιώκουν με το γενικότερο μουσικό και πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο της εποχής, επιχειρείται μια εξερεύνηση της επίδρασης που είχε ο απόηχος του φεστιβάλ (όταν έφτασε το ντοκιμαντέρ και οι ζωντανές ηχογραφήσεις) και στην Ελλάδα των αρχών του ’70 πάνω στα μουσικά και πολιτικά πράγματα, αλλά και στον τρόπο ζωής. Το βιβλίο προσφέρει στους φίλους της μουσικής, για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, ένα ολοκληρωμένο χρονικό του φεστιβάλ, καλύπτοντας μία προς μία όλες τις συμμετοχές με τη σειρά που πραγματοποιήθηκαν, με σχόλια, φωτογραφίες, πληροφορίες για τους καλλιτέχνες και πλήρη κατάλογο των κομματιών που ακούστηκαν.

Οι συγγραφείς

Ο Κώστας Μπλιάτκας και ο Στέφανος Σακελλαρίδης ήταν τελειόφοιτοι του Α΄ δημοτικού σχολείου της Νάουσας το καλοκαίρι του 1969. Μια Νάουσα που ανθούσε και μοσχοβολούσε με εξοχικά κέντρα τρία θερινά και οκτώ χειμερινά σινεμά . Ο Κώστας Μπλιάτκας θυμάται: ‘’Μαγεμένοι από την ξένη ροκ μουσική που ήταν λες και έρχονταν από κόσμους πιο λαμπερούς, πιο ζωντανούς , πιο χρωματιστούς, λατρέψαμε τα τραγούδια της από τα τζουκ μποξ των ιστορικών ζαχαροπλαστείων του Παπακωνσταντίνου και του Δούμου απέναντι από το πάρκο. Ήταν το καλοκαίρι που ο άνθρωπος πάτησε το φεγγάρι , οι τηλεοράσεις λιγοστές και γεμάτες ‘’χιόνια’’ και οι δυο δωδεκάχρονοι καταφύγαμε όπως και ένα μεγάλο πλήθος τότε για να δούμε το γεγονός στο ‘’Καζίνο’’, όπου υπήρχε μια από τις συσκευές ! Μόλις είχε έρθει και στη Νάουσα η μόδα με τα μακριά μαλλιά, τα κορίτσια φορούσαν μίνι και κορδέλες στα μαλλιά, ενώ οι έφηβοι στροβιλίζονταν με σέϊκ στους ρυθμούς του πικάπ με τα 45άρια και διάβαζαν το ‘’Φαντάζιο’’, το ‘’Μοντέρνο Τραγούδι’’, που αγόραζαν από το υπέροχο βιβλιοπωλείο του Πάνου Μαρνέρη. Όλα αυτά την ώρα που το αυταρχικό καθεστώς της Χούντας και οι συχνές αποβολές για ψύλλου πήδημα, έκαναν την απόδραση μέσω της μουσικής και του σινεμά ακόμα πιο σαγηνευτική, σα χαμένη Ατλαντίδα’’. Το βιβλίο αυτό τελικά είναι προϊόν μιας ουτοπικής νοσταλγίας δύο δωδεκάχρονων του 1969 για εκείνο το καλοκαίρι, που σάρωναν οι Μπιτλς , ο Ντίλαν και ο Χέντριξ ξεσπούσαν οι διαδηλώσεις για την Ειρήνη και το ροκ ήταν ακόμα επικίνδυνο, δείχνοντας απατηλά πως μπορεί να κληρονομήσει τον κόσμο… Βρεθήκαμε πέρυσι στη Νεα Υορκη -‘’Του χρόνου είναι σαράντα χρόνια από το Γούντστοκ’’ , λέω του Στέφανου -Ποια σαράντα …Πενήντα είναι ! ’’ -Σαν αστείο ξεκίνησε όταν του είπα ‘’σκαρώνουμε ένα βιβλίο για το Γούντστοκ;’’ Ο αθεόφοβος πήγε στο αγρόκτημα του μυθικού φεστιβάλ , έψαξε, μίλησε, φωτογράφησε, ονειρεύτηκε, παραμυθιάστηκε. Είδε τα μουσεία, έψαξε αρχεία και αν μπορούσε μέχρι και από τις …αγελάδες θα έκανε συνέντευξη. Και έκανε ένα χρονικό του Γούντστοκ υπέροχο, διεθνών προδιαγραφών Κι εγώ στην Αθήνα, στο Λονδίνο και την Κάρναμπυ Στριτ, στα Μάταλα και στο Παρίσι έψαξα για τα προεόρτια και τους χίππυς. Κάτι βγήκε..

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ: Το σημάδι

Στο βιβλίο συμμετέχει με το σχόλιό του ο κορυφαίος τροβαδούρος Διονύσης Σαββόπουλος. Μεταξύ άλλων τονίζει: «Μετά από χρόνια που περάσανε, σκέφτομαι ότι το Γούντστοκ ήταν κάτι πολύ δυνατό από κάθε άποψη. Δικαιολογημένα έγινε σημείο αναφοράς. Δικαιολογημένα θεωρήθηκε μια μικρή Αναγέννηση. Ήταν ένας χείμαρρος. Τα νερά βέβαια μετά τραβήχτηκαν, αλλά το σημάδι που έφτασε η στάθμη τους, ψηλά στον βράχο, υπάρχει πάντοτε για να μας θυμίζει ότι η αληθινή τέχνη οφείλει να εκφράζει πάντα την αξεδίψαστη δίψα μας».