Μία νύχτα γεμάτη φως!

Της κ. Ευθυμούλας Μπαμπάτση

 

Αστέρια κατέβηκαν από τον ουρανό, φωτισμένα και φωτεινά. Ελαμψαν τα μαύρα σκοτάδια της ψυχής μας και για δύο ώρες γίναμε ταξιδευτές ονείρων. Ποιητές, μουσικές, αφηγητές, καλλιτέχνες καταθέσανε τα εσώψυχά τους και μας χάρισαν μια βραδιά ξεχωριστή το Σάββατο στον Πολυχώρο Πολιτισμού «Χρήστος Λαναράς». Μας εντυπωσίασαν κυρίως δύο αγωνιστές της ζωής που έχασαν την όρασή τους και βλέπουν με τα μάτια της ψυχής τους. Καταλήγουν: το να βλέπεις δεν σημαίνει ότι πιστεύεις, απλά εκτιμάς την κατάσταση με επιφύλαξη. Ποιητικά αποσπάσματα τυχαία επιλεγμένα.

Γιώργος Αγγελιδάκης: «ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΑ ΚΑΣΤΡΑ»

...Με τα τρελά πετάγματα μου

έναν- έναν ανασταίνω τους σκοπούς.

Απ΄τα μεσαιωνικά κάστρα...

Λίνα Βαταντζή: «ΑΡΕΤΗ»

...Η σοφία της αλήθειας ταξιδεύει σε πέλαγα τρικυμισμένα. Τσακίζεται στα βράχια της ακτής...

Μερκούριος Γιάντσης: «ΤΕΛΟΣ»

... Το Mαζί πήρε τις αποσκευές του και έφυγε για πάντα από κοντά τους, βρόντηξε την πόρτα.

Λίγο μετά, ακούστηκαν κλειδιά...

Πόπη Γιόκαλα: «ΨΥΧΗ»

...Μια ατελείωτη σκάλα που κάθε σκαλοπάτι έχει ένα χρώμα,

ένα όνομα, έναν ήχο και είναι άρωμα. Και που την πάει στο τέρμα.

Δημήτριος Ντίκας: «ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ»

Η δουλεία καταργήθηκε οι δούλοι περίσσεψαν

Ο πόλεμος στις ερήμους γαλουχήθηκε

Απ΄τα χέρια ανήλικων εκτελεστών.

Μαρία Α. Ρέντη- Κολτσάκη: «ΦΥΓΗ»

Εκλεψα κουκίδα του αχανούς για να υπάρξω σε χρόνο δανεικό.

Παιδί του απείρου ο χρόνος,

γόνος του χρόνου το άπειρο, υπόσταση σταγόνα απειροελάχιστη.

Γρηγόρης Σακαλής: “ΔΡΟΜΟΣ ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ”

“...Είναι λίγοι, το ξέρω 

μα πάντα το καλό και το νέο 

από λίγους ξεκινάει.

Πήρα το δρόμο της αυτογνωσίας 

και βγήκα στο φως”.

Δήμητρα Ταμπάκη: «ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ»

Ημουν ταύρος λύσσαγα για το κόκκινο

μα η μάχη ήταν άνιση.

Το κόκκινο ήταν της φωτιάς

Πυρπόλησε τον κόσμο μου.

 

Η ποίηση είναι ίσως η πιό δύσκολη εικαστική έκφραση. Εξαιρετικοί όλοι οι συμμετέχοντες. Συγχαρητήρια στη Λογοτεχνική Συντροφιά Νάουσας.