ΜΑΣ ΗΡΘΕ Η ΑΝΟΙΞΗ ΠΙΚΡΗ

Τoυ κ. Χρήστου Μπίντα

ΛΕΓΑΜΕ για τον πανικό,  στο  προηγούμενο άρθρο μας,  ότι εκτός  που   προκαλεί σύγχυση και χάος και ακαταστασία και απορρυθμίζει το σύστημα και το τινάζει στον αέρα, κάνοντας τα πράγματα  τραγικά   δύσκολα, δημιουργεί και  φανταστικούς εχθρούς και βγάζει στην επιφάνεια όλη τη σκατοψυχιά   που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος. Ακριβώς, όπως μετά από μια νεροποντή -γράφαμε-  τα σκ@τ@ επιπλέουν.

ΒΡΗΚΑΝ, λοιπόν, την ευκαιρία, όσοι  αγαπούν να μισούν την Εκκλησία-λόγω  ιδεολογικών προκαταλήψεων,  φυσικά- να βγάλουν  όλη τους τη  μισαλλοδοξία πάνω της.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ που στοχοποίησαν το ιερότερο των μυστηρίων της,  τη ΘείαΕυχαριστία.  Δεν περιορίστηκαν  απλώς,  στις θεμιτές,  καθόλα  νόμιμες,  ανησυχίες  τους -που ήταν και ανησυχίες όλων μας-  για τη μετάδοση του ιού κατά τη συνάθροιση των πιστών μέσα  στο ναό, και  στην επιτακτική ανάγκη να ληφθούν  μέτρα -όπως και έγινε-  βάλθηκαν να  ευτελίσουν  και  το μυστήριο της Θείας  Ευχαριστίας. Μέχρι και για «απομυθοποίηση  του μυστηρίου» βιάστηκαν να μιλήσουν μερικοί.  Αυτός ήταν,  άλλωστε ο στόχος τους και από  την αρχή. «Θέλει η κυρία να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει», λέει  ο λαός.

ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΤΡΙΒΑΝ τα χέρια τους από ικανοποίηση,  για την υποτιθέμενη ιδεολογική ζημιά  που προκάλεσαν στην Εκκλησία  –έτσι αντιλαμβάνονται τη διαμάχη τους με την Εκκλησία,  η σκέψη τους έχει κλειδώση σε αυτό το χαμηλό επίπεδο αντίληψης- έπαθαν σοκ.

ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ της προηγούμενης Κυριακής, είδαν τον ίδιο, τον επιτυχημένο–κατά γενική ομολογία-  στρατηγό της μάχης κατά του ιού, αλλά και τόσο ανθρώπινο,  καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα,  που κέρδισε τις καρδιές όλων των Ελλήνων και ξάφνιασε ευχάριστα και τους ξένους  -σε βαθμό, που η Γαλλική Φιγκαρώ, να γράψει υμνητικό  άρθρο γι’ αυτόν- ψάλτη σε  εκκλησία!

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ,  βέβαια, του σεμνού επιστήμονα,  ήταν καθόλα  νόμιμη,   καθότι  η  συγκεκριμένη εκκλησία - που ανήκει στην εκκλησιαστική περιφέρεια του μητροπολίτη Μεσογαίας πατρός  Νικολάου Χατζηνικολάου- είχε το δικαίωμα να λειτουργήσει,  χωρίς πιστούς και για της ανάγκες της τηλεοπτικής μετάδοσης της Θείας Λειτουργίας.

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, τους χάλασε τη μανέστρα, ο κύριος καθηγητής, και γι’ αυτό, κάποιοι από  αυτούς, δε δίστασαν να στραφούν   εναντίον του και  να αμφισβητήσουν ακόμα και   το ήθος του! 

ΜΑΤΑΙΟΣ ΚΟΠΟΣ. Ο άνθρωπος δεν έγινε σήμερα άνθρωπος.  Ήταν ανέκαθεν. Δεν του κατέβηκε ξαφνικά, σ’ αυτή τη συγκυρία,  η έμπνευση να παραστήσει   τον άνθρωπο. Κανείς δε γίνεται ξαφνικά άνθρωπος. Ούτε και  διεφθαρμένος, φυσικά.Τα θεμέλια του σήμερα έπεσαν χθες.Μπορούμε να διακρίνουμε την ειλικρίνεια και την αγνή πρόθεση από τα επικοινωνιακά παιχνίδια. Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει την νοημοσύνη μας.

ΑΞΙΟΣ, λοιπόν, ο κύριος Τσιόδρας!  Και ψάλτης και επιστήμονας και άνθρωπος! Και  ικανός  στρατηγόςστη μάχη κατά του κορωνοϊού.   Μακάρι να είχε ο τόπος πολλούς Τσιόδρες.  Το ύψος του μέσου Έλληνα  θα κέρδιζε μερικούς πόντους.  Τώρα, αν μερικούς τους κάθεται στο στομάχι, καλή χώνεψη.            

ΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΑΝ  ακόμα –άκουσον, άκουσον!- και ότι πηγαίνοντας στην εκκλησιά,  άλλαξε το σύνθημα  και από «Μένουμε σπίτι»το έκανε  «Πάμε εκκλησία»!  Ωραίο σύνθημα!  Όταν περάσει το κακό, με αυτό το σύνθημα θα  βγάλουμε όλα μας  τα απωθημένα.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ, δεν είναι παρά επικοινωνιακά παιχνίδια, ενώ τα πράγματα είναι εξόχως σοβαρά.

ΑΣ ΤΑ ΔΟΥΜΕ:

«Παιδιά, για μεταλάβετε, για ξομολογηθείτε

δεν είν’ ο περσινός καιρός και ο φετινός χειμώνας.

Μας ήρθε γη άνοιξη πικρή, το καλοκαίρι μαύρο,

Γιατί σηκωθεί πόλεμος και πολεμάν τους Τούρκους.

Να διώξουμε όλη την Τουρκιά ή να χαθούμε όλοι»

ΕΤΣΙ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΕ ο ελληνικός λαός τον πόνο του και την αγωνία του για λευτεριά, τα δίσεκτα εκείνα  χρόνια της  τούρκικης σκλαβιάς και έπαιρνε τα όπλα να την  αποτινάξει από πάνω του.

ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ! Με πολλές θυσίες, με ποταμούς αιμάτων, τα κατάφερε να γίνει ελεύθερος.  Γευόμαστε τους καρπούς της ελευθερίας που μας χάρισαν οι πρόγονοί μας   και τους   είμαστε εσαεί ευγνώμονες.

ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΙΜΟΥΣΑΜΕ,  την ημέρα της γιορτής τους,  αν δεν ερχόταν και σε μας -τηρουμένων των   αναλογιών- μια   πικρή  άνοιξη, μ’ έναν  άλλο εχθρό να μας  απειλεί αυτή τη φορά, τον λοιμό.

ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΜΕΤΑΛΑΒΟΥΜΕ μπορούμε αυτή  την άνοιξη, ούτε να ξομολογηθούμε. Έρημες οι εκκλησιές τις Κυριακές, έρημες  τις γιορτές, έρημες του Ευαγγελισμού και ως φαίνεται  έρημες θα είναι και το Πάσχα.

ΠΙΚΡΗ, ΟΡΦΑΝΕΜΕΝΗ άνοιξη. Κι ας λέει ο Σεφέρης:  «Η υψηλότερη μορφή της  άνοιξης που ξέρω. Μια ελληνική Μεγάλη εβδομάδα».

ΤΙ ΑΝΟΙΞΗ θα είναι η φετινή, με βουβή -χωρίς τον  ήχο  της  καμπάνας- τη Μεγάλη Εβδομάδα;

Ω  ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ, που έδυ  σου το κάλλος!

Η ΦΕΤΙΝΗ ΜΑΣ ΑΝΟΙΞΗ είναι  πικρή. Ας ελπίσουμε –ο Θεός να βάλει το χέρι του-να μην είναι και το καλοκαίρι μαύρο. Να περάσει το κακό και να μείνει μόνο μια πικρή ανάμνηση, που γρήγορα θα  ξεπεραστεί.