Ξανθή Χονδρού Χιλλ

Της κ. Ευθυμούλας Μπαμπάτση - Τζερεφού
Δεν γνωρίζω την Αγγλική γλώσσα τους είπα. Θα σας καλωσορίσω με τη γλώσσα του σώματος. Απλωσα διάπλατα τα χέρια μου άνοιξα την καρδιά μου και χωρίς δισταγμό «καλωσορισέτι στη Νιάουστα» φώναξα.: Καλώς ήρθατε στην πόλη μας με τη βαριά ιστορία, τη φιλοξενία, τα καλά κρασιά της και τα .κρυγιά νερά της. Νομίζω πως δεν χρειάστηκε τίποτα άλλο να πω. Η χαρά άρχισε να μιλάει.
Δεν ξέρω τι σημαίνει φεστιβάλ. Είναι γιορτή; Πανηγύρι; Χοροεσπερίδα; Εγώ το ονόμασα «εμπειρία ζωής», αυτό που έζησα ένα τριήμερο. Δεν είναι όλα ίδια για να έχουν το ίδιο όνομα.
Μεσημέρι Παρασκευής υποδεχθήκαμε τους καλεσμένους ποιητές στο φούρνο των αδελφών Θανασούλη, που δεν ήταν καθόλου έκπληξη η προσφορά τους, η αρχοντιά τους και το κιμπαριλίκι τους. Αισθανθήκαμε περήφανοι Ναουσαίοι από το καλοδέξιμό τους μέσα στον υπερσύγχρονο χώρο της δουλειάς τους.
Με όλα τα καλούδια στο σαλόνι έγινε η πρώτη γνωριμία. Μεγάλη τιμή για εμάς τους Ναουσαίους να μας επισκεφθούν ποιητές από τα πέρατα του κόσμου, αλλά και τους ίδιους που τους δίνεται η ευκαιρία να αναδείξουν το έργο τους, στον τόπο που περπάτησε ο Έλληνας Φιλόσοφος Αριστοτέλης.
Η ποίηση ενώνει σκέφτηκα και η Νάουσα βγαίνει έξω από τα σύνορά της με τη βοήθεια του Δήμου, των χορηγών και των εθελοντών.
Αντιμετωπίστηκαν πολλές δυσκολίες με τα σωστά και με τα λάθη, αναγνωρίζοντας όμως τις καλές προθέσεις όσων συμμετείχαν.
Ολες τις ημέρες ακούγονταν ποιήματα, παίρνεις μαθήματα πρωτόγνωρα για να μπορείς να τα αξιολογήσεις. Σιγά-σιγά μπαίνεις σε άγνωστα χωράφια και βάζοντας τον σπόρο σου, τον ποτίζεις, αυτός φυτρώνει και ανθίζει. Δεν είναι εύκολο χρειάζεται προσπάθεια.
Την πρώτη ημέρα άγνωστοi μεταξύ μας, ήμασταν προσεκτικοί, σφιγμένοι, αγχωμένοι, περίεργοι. Προσπαθήσαμε με κάθε τρόπο να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον. Δύσκολο αλλά κατορθωτό όταν το θέλεις. Κέντρισε την προσοχή μας ένα εντυπωσιακό ζευγάρι Ισπανός ο άνδρας, Περουβιανή η γυναίκα! Lily Baylon, πρόεδρος του Διεθνούς Επιμελητηρίου συγγραφέων καλλιτεχνών που εδρεύει στη Μαδρίτη της Ισπανίας.
Ενα άλλο ζευγάρι ποιητών έφτασε από τη μακρινή Αυστραλία! Ο Robet(Bob) Whelan Αμερικάνος καθηγητής πανεπιστημίου στη φιλοσοφία και στην ψυχολογία, το απόγευμα του Σαββάτου μας καθήλωσε με τον τρόπο που ανέλυε και εξηγούσε την γραφή και την έκφραση των χαϊκού Ιαπωνική ποίηση που λέει πολλά γράφοντας λίγα. Εμείς που δεν γνωρίζουμε αγγλικά ήμασταν κρεμασμένοι από τη μετάφραση της Ξανθής Χονδρού Χιλ που κατάφερε με την άνεση που έχει στις ξένες γλώσσες να μπαίνει στην ατμόσφαιρα των στίχων και να αποδίδει τις ενοιες των συναισθημάτων
Ανάμεσά τους και ο George Wallarς Ελληνοαμερικάνος με τη βλάχικη ρίζα του, ακαδημαϊκός, συγκινημένος μοιράστηκε την οικογενειακή του ιστορία στο σπίτι των βλάχων. Η Ιταλίδα ποιήτρια-ηθοποιός και σκηνοθέτης Incillia Tzapazzo με το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο της παρουσίασε ένα θεατρικό δρώμενο βασισμένο στην ποίηση του Ιταλού ποιητή Dante Alighiezi, με ελάχιστα σκηνικά μας γέμισε απορίες, ερωτηματικά και απαντήσεις.
Ελληνοκύπριες με Τουρκοκύπριες αγκαλιασμένες, βουρκωμένες, τραγουδούσαν ποιήματα για την πανάκριβη ειρήνη. Ο κούρδος Hussein Ηabash ζωγράφιζε με ποίηση την καρδιά του. Ολοι οι ποιητές που ήρθαν από όλον τον κόσμο δραστηριοποιούνται διεθνώς σε ανθολογίες και δημοσιεύσεις περιοδικών. Αξιόλογοι λόγιοι όπως και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες, ποιητές έλληνες και ξένοι ήταν πραγματικά ξεχωριστοί.
Η ξενάγηση ολοκληρώθηκε με την επίσκεψη στο Μουσείο Βιομηχανικής Κληρονομιάς “Χρήστος Λαναράς” ΕΡΙΑ με την υπόσχεση την επόμενη φορά ότι επισκεφθούν την βιβλιοθήκη της Αργυρούπολης στο νέο της σπίτι, σε αυτό το διαμάντι που ετοιμάζεται στον πεζόδρομο της Σολωμού όπως επίσης και το Αρχοντικό στα μπατάνια “Μπούλες και Γενίτσαροι”.
Το τριήμερο αυτό ήταν ένα συνέδριο ποίησης. Σημαντική η προσφορά των χορηγών. Μας γλύκαναν οι ζεστές σούπες του “Σούρα σούπα και καφές” του Γιώργου Μπιλιούρη και άνοιξε η ψυχή μας στο “Νησί της Μαργαρίτας” του αδελφού μου Ρούλη Μπαμπάτση στον Αγιο Νικόλα μας! Ο σύλλογος Αγ. Γεωργίου Περιστερεώτα, στο Ροδοχώρι φιλοξένησε ποιητές στο ξενώνα του. Το ίδρυμα “Χριστόφορου και Μαίρης Μπαμπάτση Δημούλα” προσέφερε στον κάθε καλλιτέχνη από ένα βιβλίο μου, χαρίζοντας εγώ το “Κορασό μου” την καρδιά μου.
Κλείνοντας αυτό το αφιέρωμα, εύχομαι η επόμενη συνάντηση να βρει ενωμένες όλες τις δυνάμεις του τόπου μας με στόχο την ανάπτυξη της πόλης μας και του πολιτισμού της.