Κοριτσάκι από τη Νάουσα, πάλεψε 44 ημέρες με τον κορωνοϊό και ευτυχώς βγήκε αλώβητο

Σάββατο 29 Μαΐου 2021 12:12
Κοριτσάκι  από τη Νάουσα, πάλεψε 44 ημέρες με τον κορωνοϊό και ευτυχώς βγήκε αλώβητο

Πατέρας: 'Μακάρι να μπορούσα με κάποιον ευφάνταστο τρόπο να πείσω άπαντες πως αυτό αφορά όλους μας'

Eνα κοριτσάκι από τη Νάουσα, πάλεψε 44 ημέρες με τον κορωνοίό αντιμετωπίζοντας ένα περιστατικό προς «δημοσίευση σε επιστημονικά συνέδρια μελέτης covid” και τελικά ευθτυχώς κατάφερε και βγήκε αλώβητη.
Ο πατέρας του, σε ανάρτησή του έγραψε τα εξής σημαντικά και συγκινητικά :  Έρχονται λοιπόν φίλοι μου κάποιες στιγμές που κατανοείς πόσο ματαιόδοξα είναι όλα. Που γονατίζεις μπροστά στην ασημαντότητά σου και αντιλαμβάνεσαι πόσο υπαρξιακά απειροελάχιστος είσαι. Που λυγίζεις σαν τ’ ανεμοδαρμένα δέντρα που παλεύουν να μην ξεριζωθούν ή σπάσουν. Που νιώθεις να βαλτώνεις και ξεκινάς την επίκληση γνωριμίας με το(ν) επουράνιο.
Κι αν εγώ ο αστείος αλαζόνας νόμιζα πως έχω αποδεχτεί πολλά για την ζωή… το συναπάντημα με τον covid με πήγε σε άλλο επίπεδο. Γιατί ποτέ, κανείς, δεν είναι και δεν θα υπάρξει έτοιμος να διαχειριστεί το ενδεχόμενο απώλειας του παιδιού του.
Δώσαμε αγώνα μεγάλο για να ξαναβρούμε το χαμόγελο. Συνολικά 44 μέρες εκ των οποίων οι 30 στο ΓΝ Παπαγεωργίου αντιμετωπίζοντας ένα περιστατικό προς «δημοσίευση σε επιστημονικά συνέδρια μελέτης covid”. Από την μάχη αυτή βγήκαμε αλώβητοι χάριν των άοκνων προσπαθειών του ιατρικού, επιστημονικού και νοσηλευτικού προσωπικού για το οποίο δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας. Μα και προς όλους εσάς που ο καθένας με τον τρόπο του συνετέλεσε στην επιτυχή έκβαση των πραγμάτων. Όλους εσάς που ανοίξατε την καρδιά σας χωρίς δεύτερη σκέψη και ήσασταν δίπλα από την πρώτη στιγμή.
Το «μετά» δεν είναι στρωμένο με ροδοπέταλα μα θα το αντιμετωπίσουμε και αυτό. Μακάρι να μπορούσα με κάποιον ευφάνταστο τρόπο να πείσω άπαντες πως αυτό αφορά όλους μας. Είναι ξεκάθαρο όμως πως ο καθένας έχει αποφασίσει προ πολλού την στάση του απέναντι στο θέμα της πανδημίας. Εν τι γενέσει της θα έλεγα μιας και η κατανόηση (και τελική τοποθέτηση επί) τέτοιου μεγέθους καταστάσεων άπτεται άλλων παραγόντων. Το περιστατικό μας προστίθεται κι αυτό ως ένα ακόμα που «μιλά» και όποιος μπορεί και «αναγνώσκει» ας καταλαβει ότι μπορεί.
Ζώντας όλα αυτά το μυαλό μου εκ των πραγμάτων βρίσκεται και σ’ αυτούς που καθημερινά δίνουν την μάχη τους για διάφορους λόγους. Σ΄αυτούς που για κάποιο λόγο ορίστηκαν να κουβαλούν το σταυρό του μαρτυρίου αδιαμαρτύρητα. Στα παιδιά και στους γονείς που μάχονται για τ’ απλά και τ' αυτονόητα. Στα παιδιά που παλεύουν με ασθένειες, στα κατατρεγμένα παιδιά που ψάχνουν πατρίδα, στα νεκρά παιδιά της Γάζας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδικία στην ζωή από ένα παιδί που δεν χαμογελά.
May the Force be with you!
ΥΓ. Δεν υπάρχουν λόγια γι΄αυτό που η φύση έχει ορίσει ως "μάνα".
ΥΓ2. Η ενίσχυση του ΕΣΥ οφείλει να είναι η απόλυτη πολιτική προτεραιότητα. Όχι μόνο σε καιρούς πανδημίας.
ΥΓ3. Ο λαός σώζει τον λαό.