Kαρανικόλας: 4 σκέψεις και μισή για τα εγκαίνια του'ΕΡΙΑ'στον πολυχώρο 'Χρήστος Λαναράς'

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2022 18:56
Kαρανικόλας: 4 σκέψεις και μισή για τα εγκαίνια του'ΕΡΙΑ'στον πολυχώρο 'Χρήστος Λαναράς'
 
Την Κυριακή πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Κέντρου Βιομηχανικής κληρονομιάς "ΕΡΙΑ" στον πολυχώρο "Χρήστος Λαναράς".
Από την στιγμή που άνοιξε τις πύλες του, πολλοί Ναουσσαίοι και επισκέπτες, πέρασαν την πόρτα του και επισκέφθηκαν τον χώρο.
Τα συναισθήματα που κατέκλεισαν το σύνολο των επισκεπτών υπήρξαν μέχρι στιγμής έντονα και δυνατά. Από την μία, ξύπνησαν οι αναμνήσεις της βιομηχανικής Νάουσας που διέπουν όλους τους Ναουσαίους που είτε βιωματικά, είτε μέσα από περιγραφές και συζητήσεις με γονείς και παπούδες, αντιλαμβάνονται την ιστορική και πολιτισμική αξία του χώρου.
Έτσι, το πρώτο επίπεδο προσφοράς του ΕΡΙΑ στην πόλη της Νάουσας, είναι βαθιά τοπικό και άκρως σημαντικό. Μέσα στα αντικείμενα που κοσμούν την έκθεση του "ΕΡΙΑ" βρίσκει κάποιος στιγμές και μνήμες προσωπικές, οικογενειακές, κοινωνικές.
Αυτό λοιπόν που κατάφερε το "ΕΡΙA" σαν σχεδιασμός και υλοποίηση, είναι ότι μας δίνει το πραγματικό πρόσωπο της Νάουσας τόσο ως βιομηχανική περιοχή όσο και ως κοινωνία.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο που διακρίνει το πιο έμπειρο σε αυτά τα θέματα μάτι, είναι κάτι εξίσου σημαντικό.
Μέσα στην έκθεση, γίνεται άμεσα αντιληπτό το πέρασμα από τον αγροτικό τρόπο ζωής σε μία διαφορετικά δομημένη κοινωνία όπως συνέβη στην προβιομηχανική και βιομηχανική περίοδο. Αυτό που συνέβη κατά τον 20ο αιώνα στην Νάουσα συνέβη αντίστοιχα και σε πολλές άλλες πόλεις του πλανήτη. Άνθρωποι που μέχρι εκείνη την στιγμή, στις αρχές του 20ου αιώνα, ζούσαν σε χωριά και στην ύπαιθρο, αφήνουν την σκληρή ζωή του αγρότη και έρχοναι στην Νάουσα και μετατρέπονται σε εργάτες και εργαζόμενους της βιομηχανίας. Οι προεκτάσεις αυτού του φαινομένου είναι σημαντικές τόσο σε κοινωνικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Αυτό το πέρασμα είναι επίσης μία βαθιά πολιτική διαδικασία. Η ίδια η ιστορία της Νάουσας, γράφεται μέσα από τις ζωές, τις αρχές και τις πεποιθήσεις της ισχυρής αυτής πληθυσμιακής ομάδας των εργατών.
Αντίστοιχα το τρίτο σημείο που θα θελα να μοιραστώ, έχει να κάνει με το ότι ξεκινά αυτή την περίοδο και η εργασία των γυναικών στα εργοστάσια. Γυναίκες που μέχρι εκείνη την περίοδο ήταν κλεισμένες στα σπίτια τους βγαίνουν στην αγορά εργασίας και για πρώτη φορά στηρίζουν με τους μισθούς τους τα νοικοκυριά και τις οικογένειές τους. "Εργαζόμασταν από μικρά κορίτσια 12, 13 χρονών μέχρι την ημέρα του γάμου μας. Μετά σταματούσαμε" περιγράφουν οι μαρτυρίες. 150 οι εργάτριες και 100 οι εργάτες του "ΕΡΙΑ" κατά την περίοδο λειτουργίας του.
Με αυτή την οπτική η έκθεση του ΕΡΙΑ καταφέρνει και καλύπτει ένα κομμάτι τόσο της τοπικής όσο και της εθνικής αλλά και γιατί όχι της διεθνούς βιομηχανικής περιόδου.
Σήμερα ζούμε την 4η βιομηχανική επανάσταση. Το ΕΡΙΑ καταφράφει και τεκμηριώνει την μήτρα όλων όσων ζούμε, ζήσαμε και θα ζήσουμε στο μέλλον. Αποτελεί άλλωστε και με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο -και αυτό είναι το τέταρτο σημείο αναφοράς στην προσωπική μου οπτική- την έκφραση ότι όσοι καινοτομούν, όσοι σκέφονται διαφορετικά από τους υπόλοιπους, είναι τελικά αυτοί που προχωρούν τα πράγματα μπροστά. Είναι αυτοί, που ανοίγουν τους δρόμους για να βαδίσει η κοινωνία μας. Ας είναι λοιπόν το "ΕΡΙΑ" με αυτήν την οπτική, μία δεξαμενή μνήμης και συγχρόνως ένας φάρος για τις επόμενες γενιές.
Καλοτάξιδο !!!