Καλή δύναμη

Της Ευθυμούλας Μπαμπάτση-Τζερεφού Εντυπη έκδοση Φωνής 23-12-2017

Εκείνα τα χρόνια, όταν μας πάντρευαν με προξενείο, οι γονείς μας για να μας «αποκαταστήσουν» βρέθηκα σ΄έναν αρραβώνα που δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Την ώρα που η νύφη κερνούσε τους καλεσμένους για να ευχηθούν, ο επισκέπτης πατέρας του γαμπρού, ρωτάει το νοικοκύρη πατέρα της νύφης. - Τι προίκα δίνεις στη θυγατέρα σου συμπέθερε; - Εσύ τι δίνεις στο γυιό σου; Τον απαντάει ο μπαμπάς της. - Τίποτα, έχει τη δουλειά του. - Κι εγώ καν τίποτα δεν δίνω. Η θυγατέρα μου είναι μοδίστρα! Αμέσως μετά, γύρισε προς τον κόσμο και είπε: - Φορέστε τα παλτό σας και ώρα καλή να έχετε! Ο αρραβώνας χάλασε!! Η νύφη απόμεινε κοκαλωμένη με το δίσκο στα χέρια και τα μάτια γεμάτα δάκρυα από ντροπή. Θυμήθηκα αυτό το περιστατικό την ημέρα που στην Ελλάδα ήρθε ο γείτονάς μας με την κυρά του την αγέλαστη και μαντηλοφορούσα μα όχι χαμηλοβλεπούσα. Το βράδυ εκείνο τύλιγα σαρμάδες και έβλεπα τηλεόραση. Είδηση και σαρμάς, σαρμάς και σφίξιμο τη χούφτα. Οσο νευρίαζα τόσο καλύτερο σφιχτό σαρμά έκανα παραμιλώντας. - Μαρί γένοιτει να τους ακαλέσουμι στον τόπο μας να νεκρώσουμι μια ολόκληρη Αθήνα, να τους φιλέψουμι, να τους κοιμίσουμι με όλη την κομπανία τους και αυτοινοί να γυρεύουν και τα ρέστα; «Τουρκάλα» έγινα όταν άκουσα το Σουλτάνο να συζητάει με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας μας μέσα στου Μαξίμου δηλαδή στο «σπίτι» μας και να γυρεύει με θράσος τα “ξανά μανά”. Ευχαριστήθηκα με την απάντηση που πήρε και ζούλιξα με δύναμη ένα σαρμά. Η επόμενη είδηση ήταν το «πόθεν έσχες» των ανθρώπων που μας κυβερνούν. Εκεί να δείτε τι σαρμάδες έκανα! Κάθε όνομα που άκουγα “γκούρλωνα και έναν... σαρμά”. Αχ… Ο χορτάτος μπορεί να καταλάβει το νηστικό για να τον υποστηρίξει; Μονολογούσα! Οι ειδήσεις έτρεχαν και η κατσαρόλα γιόμουζε. Λίγο άνω κάτω έκανα τα σαρμαδάκια από την ταραχή μου την ώρα που άκουγα για το κοινωνικό μέρισμα. - Μαρί τι αντρουπή ήταν αυτή; Μια ολόκληρη Ελλάδα να τη βάζουν και να τη βγάζουν από το δικαίωμα της ζητιανιάς και αυτοί να μιλούν για γεναιοδωρία. Ερμα τα χάλια μας!! Τσιμούριασα όταν άκουσα για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Απρόσωπες ενέργειες χωρίς συναίσθημα. Κόσμος και κοσμάκης θα κοιμάται στα πεζοδρόμια. Η νομοτέλεια όμως δεν ξεχνά κανέναν. Κάποτε θα έρθει και η δική τους η σειρά. Λέλε μάνα μου, τι μας περιμένει σκέφτηκα όταν πήρε το αυτί μου κάτι από τον «κουμουνιστή» Κατρούγκαλο για ένα νόμο που σκέφτονται να κάνουν τελείως αντιεργασιακό σε σχέση με το δικαιώμα της απεργίας! - Καλά αμπρέ «σύντροφε» δεν έμαθες ότι αυτά τα δικαιώματα κατακτήθηκαν με αίμα και αγώνες; Τι να πω και τι να ρημάξω. Τυλίχτηκαν οι σαρμάδες και άρχισαν να καρκαρίζουν στην κατσαρόλα. Στο τραπέζι ήταν η «Φωνή της Ναούσης». Εριξα μια ματιά και διάβασα το άρθρο που αφορούσε το βουνό μας και τις ανεμογεννήτριές! Σκέφτηκα πως με την πιο απλή λογική χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις εμείς που γεννηθήκαμε στους πρόποδες αυτού του βουνού, που αναστηθήκαμε πίνοντας νερό απ΄τι ς καθάριες πηγές του που αναπνεύσαμε οξυγόνο απ΄το δασικό του πλούτο που κάθε πρωί από τα παράθυρά μας βλέπουμε τις βουνοκορφές του, που περπατήσαμε στα κακοτράχαλα μονοπάτια του μαζεύοντας αγριολούλουδα τσάι και κάστανα, χρέος μας είναι να το προστατεύσουμε. Να μην αφήσουμε κανέναν να το «λαβώσει» με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών και τα συνεπακόλουθα. Με τις παρεμβάσεις στη φύση χαλάσαμε το περιβάλλον μας, αλλάξαμε το κλίμα μας προς το χειρότερο. Ο καρκίνος θερίζει! Πεθαίνουμε!!! Χρειάζεται αγώνας για να κερδίσουμε την ποιότητα στη ζωή μας και να την παραδώσουμε στα παιδιά μας με καθαρό πρόσωπο. Τώρα για τις γιορτές που έρχονται δεν αρκεί πλέον ένα ανώδυνο και ειρηνικό «Χρόνια πολλά». Για να έρθουν τα «Χρόνια τα Καλά» χρειάζονται ευχές για αφύπνιση, για συννενόηση, για συμπόρευση για αλληλοεκτίμηση, για κοινή δράση και αντίσταση μα πάνω απ΄όλα χρειάζονται ευχές για ουσιασιτκή αγάπη και προσφορά στον άνθρωπο και στη ζωή.