'Η Παναγία της Λάλογλης"'

Κυριακή μεσημέρι και ενώ επιστρέφω με την οικογένειά από ένα ταξίδι στην Οχρίδα και στο Εθνικό Πάρκο Γκαλίτσιτσα περνάω τα σύνορα και τον συνοριακό σταθμό της Νίκης. Βρίσκομαι επί Ελληνικού εδάφους.

   Κάτι με τρώει, κάτι από παλιά σφηνωμένο στο μυαλό μου... 

 Ψάχνω να πραγματοποιήσω ένα προσωπικό τάμα. Να προσκυνήσω την εικόνα της Παναγίας της Λάλογλης από το Καρς του Πόντου.

 Χρόνια πριν στον Κοπανό έχω ακούσει για την εικόνα αυτή.

 Η ιστορία της ξεκινάει από τον τόπο καταγωγής μου, την Αργυρούπολη του Πόντου, το Καν (Γκουμους Χανέ) που μετά από μετεγκατάσταση μέρους του πληθυσμού στα χωριά του Καρς φτάνει σε ένα από αυτά στην Λάλογλη. Τελικά την περίοδο των διωγμών των Ποντίων διασώζεται από έναν πιστό κάτοικο του χωριού και καταλήγει σε ένα χωριό προσφύγων  στην Ελλάδα κοντά στην Φλώρινα.

 Σε ένα από τα ταξίδια μου στις αλύτρωτες πατρίδες, περνάω από το Καρς. Το κάστρο του , τον ναό των Αγίων Αποστόλων, τα χωριά του, το Αρνταχάν. Οι ιστορίες που έχω ακούσει στοιχειώνουν την ψυχή μου.

 Μη έχοντας κάνει ενδελεχή έρευνα καταλήγω στο χωριό Νέος Καύκασος και στον Ναό του Αγίου Γεωργίου μεσημέρι Κυριακής.

Μόνη παρουσία μπροστά στην κλειστή εκκλησία κάποια παιδιά που μετά από συζήτηση λίγων λεπτών σπεύδουν να βοηθήσουν στην ερώτηση μου (ποντιόπουλα και αυτά) , ρωτώντας την νεωκόρο της εκκλησίας.

 Έτσι μετά την απάντηση βάζω πορεία για Μεσονήσι, η οικογένεια μου με κοιτάζει στο αυτοκίνητο με αγωνία ξέροντας την αγάπη μου για οτιδήποτε αφορά τον Πόντο. Είκοσι λεπτά μετά περίπου, στις 16:30 μ. μ. βρίσκομαι σε ένα ήσυχο χωριό, χωρίς παρουσία κατοίκων λόγω της μεσημεριανής ώρας και σε μια ακόμα κλειδωμένη εκκλησία.

 Όμως "δεν έχω κάνει τόσα χιλιόμετρα για να φύγω άπραγος".

 Κάνω μια βόλτα στο χωριό και στο μόνο σπίτι που εντοπίζω κίνηση ρωτάω ευγενικά λέγοντας την δική μου ιστορία για το τι ψάχνω.

 Μια ηλικιωμένη κυρία με τις κόρες της, ποντιακής καταγωγής όχι μόνο απαντούν στην ερώτηση μου, με κερνάνε γλυκό, με βάζουν να καθίσω στην αυλή σαν να με ξέρουν χρόνια και μου λένε ότι η μία φροντίζει τον ναό και θα ανοίξει για να προσκυνήσουμε την  ιερή εικόνα και τον επιτάφιο από την "Πατρίδα" .

 Συγκίνηση, έκπληξη, ένα ακόμα θαύμα, χιλιάδες συνάψεις στον εγκέφαλο μου και ένα τάμα που με στέλνει πίσω στον χρόνο, στον Πόντο, στο προγονικό DNA, στα έγκατα του κορμιού μου... 

 Φιλώ την εικόνα εγώ και όλη μου η οικογένεια, παρακαλάμε για υγεία την Παναγία την Λάλογλη, μνημονεύουμε τα πεθαμένα μας και δίνουμε ραντεβού για την γιορτή της στις 17 Αυγούστου, μεγάλη η χάρη της .

 Για άλλη μια φορά όλα συνηγόρησαν μια επιθυμία να γίνει πραγματικότητα. Πες το αν θέλεις τύχη, πες το θεία βούληση, ότι και αν είναι αυτό... 

 Ευχαριστώ ιδιαίτερα την οικογένειά από το Μεσονήσι, την κ. Μπέμπα και τις κόρες της.

 Η Παναγία η Λάλογλη να μας έχει όλους υπό την σκεπή της !!!