Eπισημάνσεις

Της κ. Ευθυμούλας Μπαμπάτση - Τζερεφού

Oταν θέλουμε ο τόπος που ζούμε να εξελίσσεται προς το καλύτερο, οφείλουμε να συμμετέχουμε όλοι μας για τη βελτίωση του. Οτι βλέπουμε και μας ενοχλεί, να το αναφέρουμε, χωρίς φόβο και πάθος!

Να χτυπάμε πόρτες. Περπατώντας στα σοκκάκια της πόλης μου, στάθηκα μπροστά σε κάποια παλιά Ναουσαίικα σπίτια που είχα την τύχη να τα θυμάμαι την εποχή που ήταν “ζωντανά, ” με τις χαρές και τις λύπες τους.

Τα αντιίκρυσα μισοπεθαμένα! Μια ταμπέλα κρεμασμένη στην πρόσοψή τους να δηλώνει: “Κτήριο υπό κατάρευση” “Προσοχή επικίνδυνο” “Προσοχή ετοιμόρροπο” Νομίζω πώς γνωρίζω ελληνικά! Διαβάζοντας, δεν μπόρεσα να καταλάβω τι σημαίνει αυτή η γραπτή ενημέρωση από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου! Δηλαδή για όποιο κακό που θα συμβεί, με μια ταμπέλα νίπτουμε τας χείρας μας; Για να μη συμβεί το κακό, οφείλουμε να το προλάβουμε!

Επίσης στις παρυφές της Αράπιτσας, λίγο πιό πάνω από το σπίτι του Γρηγ. Μαρκοβίτη, ένα κομμάτι από το στηθαίο του δρόμου προς το ποτάμι λείπει και αν ένα παιδάκι π.χ κυνηγήσει τη μπάλα του θα βρεθεί στα παγωμένα νερά της Αράπιτσας. Δεν επιτρέπεται τότε να κλαίμε. Θα είναι σκέτη υποκρισία.