Χριστός Ανέστη!

Θα ήθελα να εκφράσω μια σκέψη με αφορμή τον εσπερινό της Αγάπης που τελέσαμε (κεκλεισμένων των θυρών ασφαλώς) το πρωί σήμερα στους ναούς μας.

Κι επειδή το έχουν οι ημέρες να αλλάζουμε ημερομηνίες εορτασμού, ακόμη και αυτή του φετινού Πάσχα (θα το εορτάσουμε, λένε, στην απόδοση 27 Μαΐου) σκέφτομαι μήπως έπρεπε να αλλάξουμε, για φέτος μόνο, την ονομασία του σημερινού εσπερινού, από εσπερινό της Αγάπης σε εσπερινό της Συγγνώμης. Αυτός κανονικά τελείται την Κυριακή της Τυρινής. 

Φέτος αυτό που αισθάνθηκα όλες αυτές τις ημέρες ήταν ανάμεικτα συναισθήματα πικρίας, ντροπής, θυμού... Ίσως θα έπρεπε να ζητήσουμε συγγνώμη από το λαό του Θεού (ζώντες και κεκοιμημένους). Από τους κεκοιμημένους επειδή αναβάλαμε τα μνημόσυνά τους και στερήσαμε από τις ψυχές τους, που έχουν τόσο ανάγκη, την μνημόνευση στη Θεία Λειτουργία. 

Από τους ζώντες, γιατί τους στερήσαμε την πνευματική ανάταση και στήριξη όλες αυτές τις άγιες ήμερες της Μ. Τεσσαρακοστής, της Μ. Εβδομάδας κι από αυτό το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Φέτος αφήσαμε μόνο Του τον Χριστό πάνω στο Σταυρό και διασκορπιστήκαμε στην Ανάστασή Του όπως «οι εχθροί Αυτού». 

Ζητούμε την συγγνώμη από τον Θεό και από τον λαό Του.