ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΜΙΑ 'ΚΑΡΔΙΑ' ΔΡΟΜΟΣ

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018 10:30

Γράφει η Ελένη Νέστορα

 

Η Ευθυμούλα η Μπαμπάτση φόρτωσε το δισάκι της με τις αναμνήσεις απ’ τη γενέθλια πόλη της, γέμισε και τις χούφτες της με μπρούσκο ναουσαίικο κρασί και, μ’ εκείνη την τρυφερή αποκοτιά που κουβαλούν μονάχα οι Δον Κιχώτες και τα παιδιά αυτού του κόσμου, διέσχισε όλη την Ελλάδα αποφασισμένη να μιλήσει και να κερδίσει το κοινό της Κρήτης μιλώντας για ό,τι πιότερο αγαπά, τη Νάουσά της, τη Νάουσά μας. Στάθηκε με χάρη περισσή στην είσοδο της αίθουσας «Μανόλη Καρέλλη», στην καρδιά του Ηρακλείου και υποδέχονταν τον κόσμο στο σπιτικό της θαρρείς, στολισμένο με τα’ φαντά της μάνας της και τα ολομέταξα κεντήματα, μέρα γιορτής. Δίπλα της παράστεκαν άνθρωποι που μοιράστηκαν τ’ όνειρό της κι έβαλαν το δικό τους λιθαράκι για να πετύχει η βραδιά. Ο κος Κατεχάκης και η Μαρία η Τορορή με τα ζεστά τους λόγια ανάδειξαν την αγάπη και την ανάγκη της Ευθυμούλας να μοιραστεί εικόνες κι αισθήσεις της ζωής της απ’ τα μικράτα της, αναδεικνύοντας τους ήρωες της καθημερινότητάς της, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου της. Ο Χρήστος ο Τσίτσης με μια πηγαία αφήγηση ξετύλιξε την ιστορία, τη δόξα μα και τα πάθη και τους καημούς της πολύπαθης Νιάουστας μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Μαζί με την εξαιρετική Ελισάβετ Μπάιτση τραγούδησαν μοναδικά τα παραδοσιακά μας τραγούδια. Η Ελένη Πασάι με τη διακριτική της συνοδεία στο πιάνο έντυσε μουσικά την εκδήλωση κι ας βρόνταγε μέσα μου εμένα ολονυχτίς ο ζουρνάς και το νταούλι – είναι που μίσεψα καιρό μακριά τους. Συγκινητική η στιγμή που ο παπα-Κωστής απ’ το Κεφαλοβρύσι Βιάννου, τη δεύτερη πατρίδα της όπως λέει η Ευθυμούλα, μίλησε γι’ αυτήν που κατάφερε να κερδίσει μια θέση ισάξια δίπλα στους κατοίκους του χωριού κι ας ήρθε απ’ αλλού. Ο Σύλλογος Μακεδόνων Κρήτης χάρισε τη δικιά του νότα χορεύοντας στο τέλος της εκδήλωσης μαζί με το κοινό συρτά της Μακεδονίας καταφέρνοντας έτσι να ενώσει το βορρά με το νότο. Ήταν μια όμορφη βραδιά, γεμάτη αρώματα κι αισθήσεις. Σχεδιασμένη και στην πιο μικρή της λεπτομέρεια, κατάφερε να αναδείξει με τον καλύτερο τρόπο τον τόπο μας. Και λέω μας, γιατί ποτέ δεν έπαψα να ζω, έστω και μακριά που είμαι, με την έννοια του. Αυτόν που καταφέρνει ακόμη και σήμερα, μέσα από τις δυσκολίες του, να δημιουργεί όμορφα πράγματα αρκεί πολύ να το ποθήσει. Από δω και πέρα, κάθε που θα νοσταλγώ, θα σκέφτομαι πως τελικά δεν είμαι και τόσο μακριά απ’ την πόλη που μ’ ανάθρεψε μια που η Ευθυμούλα απέδειξε πως είναι … ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΜΙΑ «ΚΑΡΔΙΑ» ΔΡΟΜΟΣ!