Και το όνομα αυτής 'Λαοκρατία'. Της κ. Ευθυμούλας Μπαμπάτση - Τζερεφού

Πάντα η ίδια η ζωή είναι αυτή που μας ανοίγει δρόμους κυκλικούς. Εμείς πρώτοι σέρνουμε το χορό, κουνώντας το μαντήλι και όπου μας βγάλει!

Στο χέρι μας είναι να ολοκληρώσουμε τους κύκλους ή αν τους αφήσουμε ανοιχτούς, ακόμα και αν δεν έχουνε προοπτική.

Σε μια τρανή κάμαρη με πολλά παράθυρα γεννήθηκα στις 22/8/1944. Τα δουλεμένα χέρια μου που με τράβηξαν από της μάνας μου το κορμί, ήταν της κυράς Μελανίδενας, πόντιας, πρακτικής μαμής.

Τα ίδια χέρια που μετά 20 χρόνια κέντησαν το νυφιάτικό μου πάπλωμα! Ολόλευκο ..ποντιακό...αυτό που σκέπασε αργότερα όλα τα όνειρά μου.

Τον Οκτώβριο του 1944 η Ελλάδα γιόρταζε την απελευθέρωσή της από τη Γερμανική κατοχή και η οικογένειά μου γιόρταζε τη βάφτισή μου. Ολα έγιναν στο ανώγι μας.

Στη μέση η κολυμπήθρα, ο παπάς και το Ευαγγέλιο! Γύρω, γύρω αντάρτες Ελασίτες που χειροκροτώντας φώναζαν «να μας ζήσει η Λαοκρατία». Μέσα σε όλα αυτά και η γιαγιά μου η Μίτσα κεροπανιασμένη ρωτάει τη συνιφάδα της

- Μαρή Καλιόππη ξέρεις ισύ καμία Αγία Λαοκρατία; Σκιαγμένη η Καλιόππη απαντάει:

- Ιγώ Μίτσα ξέρω την Αγιά Κατιρίνη, την Αγιά Παρασκευή, την Αγιά Βαρβάρα. Πρώτη φορά ακούγω την Αγιά Λαοκρατία.

Ο νονός μου Βασίλης Αποστολίδης, καπετάνιος στα βουνά, φοιτητής ιατρικής, πόντιος από τη Γιάντσιστα(Αγιος Γεώργιος Βέροιας), πανέξυπνος, οξυδερκής, αντιλαμβάνεται τα πάντα.

Με υψωμένα χέρια προσπαθεί να επιβάλει την τάξη και μέσα σε όλα αυτά ακούγεται δυνατή η φωνή του!

-Ησυχία, ησυχία, αυτήν την ώρα σε τι κατάσταση ευρισκόμεθα;

«Εν Ευθυμία» απαντάει πάλι ο ίδιος. Και το όνομα αυτής «Ευθυμία».

Ονομα που συμβολίζει τη χαρά, την ελπίδα. Το νονό μου δεν τον γνώρισα γιατί σκοτώθηκε στον εμφύλιο το 1946 στα βουνά της Κοζάνης. Γνώρισα όμως την οικογένειά του, που μαθήτρια κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα πήγαινα στη Γιάντσιστα και περνούσα ζωή χαρισάμενη. Ενα κομμάτι της ψυχής μου ανήκει στον Πόντο.

Παντρεύτηκα στην Αθήνα και χάθηκα μέσα στον κόσμο της! Ο κύκλος σταμάτησε εκεί...Δεν έκλεισε όμως.

Τώρα μετά από χρόνια ο κύκλος ξανά ανοίγει. Τα εγγόνια από αδελφές του νονού μου με ανακάλυψαν στο διαδίκτυο μέσω της «Φωνής Ναούσης». Αιτία μια αναφορά που έκανα για την γενοκτονία των Ποντίων, στη μνήμη του πνευματικού μου πατέρα Βασίλη Αποστολίδη!

Σαν να μην πέρασαν χρόνια και σαν να γνώριζα αυτά τα πρόσωπα ακόμα πριν γεννηθούν. Μεγάλη συγκίνηση, χαρά και αγάπη. Δυνατές μνήμες!

Βίωσα έντονα τον εμφύλιο πόλεμο, μεγάλωσα στη δύσκολη δεκαετία του 1950, γνώρισα τη χούντα των συνταγματαρχών και ακόμα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» δεν χόρτασα,

Διαχειρίστηκαν τη ζωή μου πολιτικά συστήματα που νοιάζονταν μόνο για τους λίγους και τους ημετέρους και όχι για τους πολλούς.

Η θέση του λαού πάντα τελευταία!!! «Θεός τους το χρήμα».

Εν όψει εκλογών και αυτής της μοιραίας συνάντησης, έτσι συμβολικά ξαναβαφτίστηκα στα αγιασμένα νερά τ΄ Αγιά Νικόλα με κολυμπήθρα την λατρεμένη Αράπιτσα, κοιτάζωντας ψηλά με δέος τις πανώριες κορυφές του Βερμίου. Και το όνομα αυτής «ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ», όνομα με βαθιά έννοια και πάλι αυτό το ίδιο ποντιακό αίμα, της Βασούλας και του Δημήτρη από την Γιάντσιστα

Δυστυχώς αν ο άνθρωπος δεν απαλλαγεί από την αλαζονεία, την πλεονεξία, την έπαρση, δεν θα κερδίσει ποτέ την ισότητα αναλογικά και τη δικαιοσύνη!

Εμείς όμως οι πολλοί μικροί και αδύναμοι, αλλά όταν θέλουμε μεγάλοι και δυνατοί, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την ειρήνη και για την προστασία της υγείας μας, της παιδείας μας, του βουνού μας, του νερού μας, του αέρα μας.

Οταν όλα αυτά ο άνθρωπος τα αξιωθεί, διεκδικώντας τα με μόχθο, σίγουρα καρπώνεται την αγάπη, την εκτίμηση, το σεβασμό, τον πολιτισμό και ολοκληρώνεται!

Αφιερωμένο σε όλους όσοι θυσιάστηκαν για ένα καλύτερο κόσμο!